"De laatste dagen in Ubomi waren moeilijk voor mij. Ik wou helemaal niet terug naar huis en toch wou ik zo graag terug naar huis, want mijn zus was net bevallen. Nu 6 maanden later vraag ik mij nog steeds af hoe het gaat met verschillende kindjes waar ik het meeste contact mee had. Ik heb Thobela wel op Facebook waar ik veel aan kan vragen, maar het is toch niet hetzelfde. De maandag van mijn laatste week was ik om 6u ‘s ochtends aangekomen van Kaapstad dus ben ik niet kunnen gaan. Die dinsdag vond ik het moeilijk om te gaan. Ik wou eigenlijk niet meer naar het project omdat het mij pijn deed. Ik wou niet gaan omdat ik zou vertrekken. Het deed me pijn, omdat ik zelf niet aan de kinderen kon uitleggen waarom ook ik weg zou gaan. Ik heb heel hard nagedacht en ik ben toch blij dat ik nog geweest ben. Ik werd even enthousiast onthaald als elke dag en werd overstelpt door knuffels. Ik schrijf dit echt met pijn in het hart, want ik ben mijn hart daar gewoon verloren.. Woensdag had ik afgesproken met een andere vrijwilliger om haar project te bekijken. Donderdag is zij dan meegeweest. Dat vonden de kinderen natuurlijk geweldig. Dat was een dag vol vreugde en gedans. (Ik had de kinderen een Italiaans liedje en dansje aangeleerd en ze kregen er maar niet genoeg van!). We hebben meegedanst met de oudere kinderen in het project. Om nog eens aan te tonen dat dansen niet in ons bloed zit! Dat vonden ze natuurlijk hilarisch en wij ook! Vrijdag was een gewone dag zoals alle anderen. Ik heb de kinderen cupcakes gegeven als afscheid en iedereen een dikke knuffel. Niet vele kinderen beseften echt dat ik wegging. Behalve Imange. Zij wou mij geen knuffel geven toen ik vertrok, omdat zij besefte dat ik niet meer terug zou komen. Zij had de link met de cupcakes gelegd.. Dat was verschrikkelijk. Ik denk nog elke dag een die teleurstellende blik in haar ogen. Ik weet dat het nu lijkt dat ik mijn laatste week niet met plezier beleefd heb, maar dat komt gewoon omdat Ubomi zo een fantastische plaats is en geweldige kansen geeft aan deze kinderen en ik heb het moeten achterlaten… Ze doen daar geweldig werk en ik wou dat ik meer kon doen en langer kon blijven.
Groetjes,
Silvana Valente"
Ik denk nog elke dag terug aan de momenten in Zuid-Afrika en wees dus maar zeker dat ik terugkeer.
